متن فرمایشات

✴️ شما در مراجع علمی و مستندات توحیدی هیچ کمبودی ندارید، تا می‌آیند یک چیزی را مطرح کنند و می‌دانید که دارند از واقعیت فرار می‌کنند آنجا جایی است که پشت سر هم برایش دروس را بیاوری. ✴️ یک منتظر هیچ وقت عصبانی نمی‌شود بخاطر اینکه خشم و غضب در برابر غَیرِالمَغضوب عَلیهِم هیچ است. شما از یک چیزی حرص می‌خوری یکی دیگر تو را حرص می‌دهد نه همنوعت، نه هم‌خانه‌ات. ✴️ در این کانال‌ها توفیقات خوب بوده منتهای مراتب هم بچه‌ها کم شرکت می‌کنند که البته اولویت به کارهای خانه است، من همیشه مدافع کانون خانواده بوده‌ام، یا اینکه می‌گویند بلد نیستیم حرف بزنیم. «بلد نیستیم» ندارد، تو داری درس را می‌خوانی نمی‌خواهد که شعر بخوانی، نمی‌خواهد که سخنرانی کنی. ✴️ خوبی این مباحث این است که برایتان تازه می‌شود، خود من بعضی از درس‌ها را می‌بینم جدید است و بعضی از آنها را که می‌گویم بازخوان است آن یک علتی دارد که آوردیم، بازخوانش هم معتبر و مهم بوده برای همین هم ما تکرارش می‌کنیم. ولی تیراژ کُتبی که من از آنها استخراج کردم و به شما دادم و در کتاب دایرةالمعارف ظهور نگهداری می‌شود اکثرش بکر است، درست است که از لسان امامان آمده ولی هیچ‌ کس نقل نکرده یا جرأت نکردند، چون خود همان امام هم زیر گوشی و به صورت زمزمه به شاگردش گفته و بعد شاگرد تا آن امام در قید حیات بوده به کسی نمی‌گفته، وقتی که او رفت می‌گوید از او شنیدم، که برای جان او خطری نباشد. ✴️ شما نباید در این فروع فرو بروید؛ اینکه سلام کنیم، درود بگوییم، یا لا اله الا هو بگوییم، یا کشفیاتتان دامنه‌دار بگوییم. ببینید، همهٔ اینها پرچم ماست، شعار ماست، مثل همان سه قسمتی که قبل از درس شما می‌خوانید، جمعی می‌خوانید، حالا یک کسی می‌گوید که من عادت به سلام دارم، سلام سر جای خودش، «ان‌شاءالله، ماشاءالله» مربوط به عالم بالاست؛ جبر مطلق. حالا شما می‌گویی که من دیگر نگویم ان‌شاءالله؟ می‌گوید عادت کردم، گناه نیست؟ خیانت نیست؟ نه چه خیانتی! شما به هر چیزی عادت کردی همان را بگو، منتهای مراتب آن شعائر راهمان نباید فراموش بشود، اینکه می‌گویید «کشفیاتتان دامنه دار» به این معنا است که متوقف نشویم، استپ نکنیم، دامنه‌اش وسیع است. خط انتظار خیلی عریض است خیلی طولانی است، همه خسته می‌شوند! ✴️ آن حدیث را هیچ وقت فراموش نکنید که مردم را سه قسمت کرد بعد آخرین را گفت: «والمُخلِصونَ فى خَطَرٍ عَظيمٍ». مخلِص، زائر ذات اقدس کبریایی است. ما خدا را نمی‌بینیم ولی دستان قوی که از ناحیهٔ او آمده و ما را گرفته و نمی‌گذارد ما ببُریم. بعضی‌ها می‌بُرند، یک اقلیّتی بریدند، آنهایی هم که بریدند در لیست منتظر نبوده، همینطوری با باد هوا آمدند، البته ارادهٔ ذات است که یک عده بیایند و بروند، حالا اینها وقتی که می‌آیند و می‌روند، برای چیست؟ آیا این کار عبثی نیست؟ بی‌فایده نیست؟ نه! برای اینکه عبرت بشود. قرآن می‌گوید «فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ» در داستان زندگی منافقین و خوارج عبرتگاه است. ✴️ وقتی می‌بینی که طرف برای یک چیز خیلی پیش پا افتاده شاخ و شانه می‌کشد و شمشیر بلند می‌کند یا می‌ترسد اسمش را بیاورد یا صدایش را دربیاورد و حرفش را می‌نویسد، که این کار به معنای این است که قبول کرده که حیوان است، همان حیوانی که قرآن می‌گوید «اُولئِكَ كَالْاَنْعامِ بَلْ هُمْ اَضَلُّ»، اگر حیوان نباشد زبان دارد دیگر، بیاید حرف بزند. ان‌شاءالله خدا یاریتان کند.