222
۱- عدم توجه به اهداف و راهبردهای سازمان
۲- تبدیل ناهنجارها به هنجارها در رفتار و برخورد کارکنان
۳-ایجاد بی انگیزگی در کارکنان و عدم تمایل به تلاش جهت پیشرفت
۴- ترویج فرهنگ نادرست چاپلوسی یا مظلوم نمایی
۵- عدم پذیرش نظریات مدیر به عنوان رهبر یک مجموعه و عدم اعتماد به تصمیمات مدیر
۶- عدم اعتماد به قوانین سازمانی
۷- ایجاد نگرش منفی نسبت به همکاران و افزایش تعاملات منفی
۸- سو‌ٍ استفاده از زمان کاری و امکانات سازمانی در جهت منافع شخصی و افزایش فساد اداری
۹- عدم توان مدیریت بحران اقتصادی در خانواده
۱۰- عدم آرامش و تمرکز در زندگی فردی٬ سازمانی و اجتماعی
۱۱- نارضایتی شغلی ٬ افزایش ترک کار و کاهش نیروی متخصص در پستهای کلیدی
۱۲- کاهش میزان وفاداری کارکنان نسبت به سازمان
۱۳- اعتقاد به عدم وجود شایسته سالاری در نظامهای اداری
۱۴- کاهش روحیه همکاری و کار گروهی
۱۵- پذیرش بی عدالتی به عنوان یک واقعیت انکار ناپذیر جامعه
۱۶- عدم تلاش جهت تغییر وضع موجود به علت ترس از دست دادن شغل
۱۷- نگاه ابزاری به جایگاه شغلی٬ تحصیلات وشرایط محیطی