متن فرمایشات

متفرقه 08-11-99 چهارشنبه در تبعید (27) تحت عنوان: «شخصیت‌های حقوقی و حقیقی». 🔹- شخصیت؛ به معنای هویّت است - هویّت؛ برگرفته از طبیعت است - طبیعت؛ نشأت گرفته از نفْس است - نفْس؛ فرو آمدن کُنْ از عرش به فرش است. 🔹خب، حالا هر کسی یک شخصیّتی دارد. می‌گویند که فلانی دوشخصیّته است، یعنی گاهی این طرف هست و گاهی آن طرف هست! این به منتظر هم تعلق می‌گیرد ها! منتظر هم دو شخصیته است. 🔹از نظر روانشناسان بد است و یک نوع بیماری است اما از نظر کتمان عقیده و آنچه که به وسیلهٔ اهل‌بیت سفارش شده دو شخصیته بودن متعارف است. آنجا که امام صادق می‌گوید من هفتاد نوع سخن می‌گویم و به موقع هم انکار می‌کنم. 🔹ببینید در شاکلهٔ انتظار تا هفتاد مدل گشتن مجاز است؛ با خودش با خانواده‌اش با همکارش، در کوچه، خیابان، فامیل، اینها هر کدام یک واحدی است یک دری است. 🔹خب، ارزیابی بین شخصیت عامه و شخصیت خواص است. عامه یعنی عموم مردم در کل دنیا. شخصیت خاص الخاص برگرفته از انتظار است. انتظار شغل ماست، شخصیت ماست، هویت ماست، اصالت ماست، دریچهٔ ارتباط ما با ذات است. 🔹شخصیت در فرهنگ جامعه به معنای برخورداری از مادیات است. می‌گوید که «ببین که فلانی چه شخصیتی دارد! عجب شخصیتی دارد! یا شما با این شخصیتت این کار را می‌کنی؟» 🔹شخصیت در فکر عامهٔ مردم به معنای یک درجه‌ای است که انسان می‌رسد و آنجا با بقیه متمایز می‌شود. 🔹شخصیت در ادبیات ظهوری به معنای ذات است، و «اِنَّ اللهَ اشتَری» که اجرا می‌کنی شخصیت ذات را اختیار می‌کنی، تو بسمت او می‌روی، «اِنِّا للهِ وَ اِنَّا اِلَیْهِ رَاجِعُون». 🔹شخصیت منتظر در این سه ضلع «وَانْتَظَرُوا فَتَرَقَّبُوا فَتَرَبَّصُوا» روزانه فعال می‌شود. مرزی هست بین تشخص عامه و خاصه! آن مرز چیست؟ مثلث دیگر، «دارالغرور، متاع الغرور، بالله الغرور» است. 🔹طرف به پسرش می‌گوید «درس بخوان، درس بخوان تا به فوق دکترا برسی تا برای خودت شخصیتی بشوی»، این ملاکش همین دروس معمول است و نهایتش هم رسیدن به یک زندگی ایده‌آل از نظر معروفیّت، از نظر شهرت و از نظر مالی است. 🔹ولی شخصیّت در انتظار یک الفبای دیگری دارد؛ منتظر وقتی‌ که به رب الارباب تفویض امر می‌کند یعنی آنچه را که در جامعه و در وجود خودش بخاطر روابط عمومی و اجتماعی، موجود و حاکم است آن را از خودش جدا می‌کند و پس می‌دهد به کسی که خلقش کرده، بعد مبادله می‌شود و از آن شخصیت وارد می‌شود در وجودش. 🔹الان شخصیّت برتر و والاتر و مهم‌تر و اصیل‌تر، شخصیّت «يَا هُوْ يَا مَنْ لَا هُوَ اِلَّا هُوَ» است. 🔹ذات را که ما نشناختیم تا بگوییم شخصیّت او چقدر است اصلاً ما مال این حرف‌ها نیستیم. اینقدر ما وزنه‌مان سنگین بوده همین قدر که خدای زمین را شناختیم بس است! اینقدر به ما لطف شده که ما پیراهن آبا و اجدادی را از تن‌مان بکَنیم! خیلی، خیلی مهم است. 🔹دو شخصیته بودن قالب بندی منتظر است و شخصیت حقیقی او جذب در ذات می‌باشد. خدانگهدار