متن فرمایشات

💢امام هادی به نوابش گفته است، امام حسن عسکری گفته است. می‌گویند امام غائب به نواب اربعه گفته و مدام سفارش کرده که بخوانید خب مدام بخوانیم، چه چیزی گیر ما می‌آید؟ ثابت باید بشود، خواندنی که نیست آخر! بابا ما فیزیک می‌خوانیم نتیجهٔ درسمان این است که یک سری پرده‌برداری در فرضیه‌ها و تئوری‌های فیزیکی می‌شود، آیا ما در مسائل دینی نباید به یک گامی در جلو برسیم؟ فقط حرف است؟ 💢مثل داستان قیامت شده است که «این کار را نکن به جهنم می‌روی»، الان مردم در جهنم دارند زندگی می‌کنند ما را از جهنمی می‌ترسانند که فعلاً وجود ندارد. یا این کار را بکن به بهشت می‌روی. 🔹یارو اینجا نان ندارد بخورد تو می‌گویی که این عمل را انجام بده ثوابش این است که به بهشت می‌روی به تو یک خانه می‌دهند که یک میلیون متر محیط و مساحت آن است، هزار تا هم حورالعین و غلمان ریخته‌اند، نوکر و غلام، و هر چه هم که می‌خواهی هست. بابا یارو گفت یک سیلی به صورت من بزن، گفت برای چه بزنم؟ گفت تو بزن! یک سیلی زد، گفت آهان ببین این سیلی نقد است، تمام اینهایی که می‌گویی نسیه است! لااقل الان می‌دانم که یک سیلی خوردم نقد بوده نقداً یک سیلی خوردم. 🔹«وَ اَرْفَعَ دَرَجاتِ الْمُرْسَلينَ» می‌گوید خدا شما اهل‌بیت را به بالاترین حد رسانده که هیچ رسولی را نرسانده است، البته در مقام حرف و ارادت! بنده هم مرید و مطاع حضرات اهل‌بیت هستم، اما عمل کجاست؟ اینهایی که امام هادی می‌گوید باید اثبات بشود که نشده، در زندگی خودش نشده! خودش اسیر خلیفه عباسی بوده، خلیفه عباسی نگو، «تُؤْتِي الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ» بگو، اسیر خودِ خدا بوده است. 🔹«حَيْثُ لَا يَلْحَقُهُ لَاحِقٌ» یک جایی شما را برده که هیچ کس به آن مقام نرسیده است، «وَ لَا يَفُوقُهُ فائِقٌ» خداوند هیچ موقعیتی را در شما دریغ نکرده که به دیگران نداده، «وَ لَا يَسْبِقُهُ سابقٌ» هیچ کس بر شما سبقت نگرفته! در چه چیزی سبقت گرفته؟ مثلاً برای امام هادی در چه چیزی سبقت گرفته؟ در تبعید بودن او؟ در زندان به دنیا آمده، در زندان شهید شده و در زندان از دنیا رفته است، این چه مقامی است؟ 🔹حالا می‌گویی «نه، در روز قیامت نور اینها بهشت را روشن می‌کند»، مگر چند روز قبل یک سند نخواندیم، یادت هست؟ اصلاً خودِ یکی از اهل‌بیت (امام جواد) بود که رد کرده بود، گفت «نور ما چیست؟ خودِ بهشت نورش را از خدا می‌گیرد»، چقدر تعارف الکی! 🔹«وَ لَا یَطْمَعُ فِی اِدْرَاکِهِ طَامِعٌ» کسی نمی‌تواند طمع کند در این مقام و موقعیّت که خدا به اینها داده است. 🔹آخرش چه می‌شود گفت؟ چه باید گفت؟ «آفتابه لگن هفت دست اما شام و ناهار هیچی!» امام هادی بیست و هشت سال، امام‌ عسکری بیست و چهار سال، امام جواد بیست و چهار سال، فاطمه زهرا هجده سال، از بس اینها مقاماتشان بالا بوده ها! اینقدر عمر کردند، از بس خوشی دیدند، از بس لذّت بردند، از بس خدا به اینها ارفاق کرده است. خدانگهدار