74
💢یادت هست در آن کلام چه گفت؟
گفت اگر تو دست از سر ما برداری هیچ کس با ما کاری ندارد! دیگر از این بهتر و واضح‌تر بگوید؟ منتها اینها چون به میل دینمداران نبود اینها را پنهان کردند و نگذاشتند روی تفقّه و تفحص قرار بگیرد.
💢به زیر مجموعه‌اش گفت اگر می‌خواهید که تحکیم ضلالت و کفر خلق بشود باید این تشکیک ادامه پیدا کند. تشکیک به اینکه آیا واقعاً آن تعهداتی که معبود زمینی در قرآن، در احادیث و روایات نسبت به دوستانِ خودش، یاران و مجاهدین خودش داشته عمل کرده یا نکرده؟
💢حالا از یک رویه دیگر بحث را نگاه کنیم؛ ببین اینجا ربطی به این ندارد که شیطان بخواهد ارسال شک کند، نه! بلکه «خود سیستم توحید زمینی شک‌زا است!» یعنی عدم تطابق در کتابش، خلافتش، رسالتش و وحی‌اش و همه‌اش، باعث می‌شود تا انسان نتواند به گمراهی خودش ادامه بدهد
- مگر اینکه؛ «اُولَئِكَ اَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ».
- مگر اینکه؛ در آن آیه غدیر چه گفت؟ گفت کسی که زیر بار حقّ به این روشنی یعنی غدیر نرود آنها «وَ اُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ» هستند، غافلون هم می‌رود در وزنه دارالغرور. بین «غرور و غفلت» یک پیوند تمام عیار هست. غرور ماده اولیهٔ ارسال به وجودِ انسان است که بعد تبدیل به معجونی می‌شود و نهایتش همین می‌شود که شیطان می‌خواهد.
💢مگر شیطان اسماءایذائی نیست؟ شیطان که استقلالی ندارد، یعنی تا وقتی که اسماءایذائی هست شک و تردید نسبت به حقیقت توحید در وجود انسان‌ها غلیان دارد، «وَ لَا يَنْجُو مِنْهُمْ نَاجٍ» هیچ کس هم نجات پیدا نمی‌کند! یعنی مردم وقتی نجات پیدا می‌کنند که این کلاهی که از آغاز هزاران سال قبل تا الان سرشان رفته، این کلاه را بیرون بکشند و یک نفَسی بکِشند، همه خفه شدند! زیر سایهٔ ادیان و مذاهب همهٔ مردم در همه اعصار و ازمنه تنگی نفس گرفتند و خالی از اکسیژن شدند، این همان لحافی است که دحیة ابن خلیفه کلبی در خانه عایشه به زیر آن می‌رفت.
💢می‌گوید لحاف را روی سرش کشید که سر و صداها را نفهمد، می‌گوید بین خواب و خواب‌گِرا تفاوت این است؛
«خفته آن است که می‌خوابد نه به عمد بلکه به زور طبیعت ولی آن کس که خودش را به خواب زده می‌داند که همه چیز در بیداریِ او دست به دست هم داده ولی خود را به خواب می‌زند».
💢نتیجه‌ای که از این بحث گرفتیم این است که مسئله ابی‌عبدالله اسماءالحسنی بود، اسماءایذائی به جنگش آمد و اسماءایذائی برنده شد. اسماءایذائی تا ابد در «قضاوت» جامعه جهانی اخلال می‌کند یعنی باعث می‌شود تا مردم نسبت به وعده‌گاه و وعده خدا بدبین باشند.
خدانگهدار