متن فرمایشات

🔷«غَيْرُ الْمُشْرِكَةِ وَ لَا الْيَهُودِيَّةِ وَ لَا النَّصْرَانِيَّةِ وَ مَنْ يَفْعَلْ خَيْراً فَلَنْ يُكْفَرَهُ» می‌گوید خدا همه چیز می‌دهد غیر از به مشرکین و یهودی‌ها و مسیحی‌ها. -------------------------------------------------- 🟣درس سوم: رجال ظهورى هلاكت ناپذيرند، آنها در حياتِ جاودانه می‌باشند! - «وَ اَنَّکَ وَجْهُ (الله) الَّذِی لَمْ یَهْلِکْ وَ لَا یُهْلَکُ اَبَداً». 📚کتاب البلد الامین صفحه ۲۸۴، کتاب المصباح صفحه ۴۹۹، کتاب بحارالانوار جلد ۹۸ صفحه ۳۴۲ است. در زیارت‌نامه ابی‌عبدالله آمده، که در نیمه شعبان خواندن آن وارد است. ⚛می‌گوید: «وَ اَنَّکَ وَجْهُ (الله)» این الله‌اش را در پرانتز آورده، این هم یک نوع خیانت است که کتاب‌نویسان می‌کنند. برای چه پرانتز می‌زنی؟ آقا تحت الفظی معنا کن! مرض داری؟ ریگی در کفشت است؟ ⚛«وَ اَنَّکَ وَجْهُ الَّذِی» ما الله را انداختیم، «لَمْ یَهْلِکْ وَ لَا یُهْلَکُ اَبَداً» می‌گوید که حسین و منظور همان رجال ظهوری است وَجه موجودی هستند که از بین نمی‌رود یعنی همین خالد بودن ذات اقدس کبریایی، نه خالق هلاک می‌شود از بین می‌رود و نه دستیاران و سفرائش. ------------------------------------------------- 🟡درس چهارم: نقشهٔ «اَسْتَجِب» را پیدا کردیم ولی باز هم خبری نبود! - «هُوَ الدُّعَاءُ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا وَ هِیَ سَاعَةُ اِجَابَةٍ». 📚کتاب اصول کافی جلد ۲ صفحه ۵۲۲، کتاب عدّة الدّاعى صفحه ۲۵۸ و به نقل از کافی در ‌کتاب الوافى جلد ٩ صفحه ۱۵۴۵، کتاب وسائل الشیعه جلد ۷ صفحه ۶۹، کتاب تفسیر برهان جلد ۳ صفحه ۲۴۱، کتاب بحارالانوار جلد ۸۰ صفحه ۱۲۵، از امام صادق است. 💠«هُوَ الدُّعَاءُ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا وَ هِیَ سَاعَةُ اِجَابَةٍ». آمدند این «اُدْعُونِی اَسْتَجِبْ لَکمْ» را به این دو زمان قبل از طلوع آفتاب و قبل از غروب آفتاب حواله دادند. می‌گوید این دوتا زمان، ساعات اجابت دعاست. چقدر در آن ساعات دعا کردند؟ اصلاً خود شماها آن زمان را ردیابی هم نکردید ولی در آن زمان نگفتید آخ، واخ، وای، مُردم؟ طبق اسنادی که داریم مگر اینها دعا نبود؟ پس اجابتش کجاست؟ -------------------------------------------------- 🟢درس پنجم: قرآن کتاب خاموش و بی‌صداست و رجال ظهوری مُصحفِ گویا می‌باشند. بازخوان از تدریس‌هاى 4688 و 3164 - «هَذَا كِتَابُ اللهِ الصَّامِتُ وَ اَنَا كِتَابُ اللهِ النَّاطِق». 📚کتاب وسایل الشیعه جلد ۲۷ صفحه ۳۴ و جلد ۹ صفحه ۵۱۲، کتاب الفصول المُهمة جلد ۱ صفحه ۵۹۵، کتاب کافی جلد ۸ صفحه ۶۳، کتاب الوافی جلد ۲۶ صفحه ۵۸، تفسیر برهان جلد ۲ صفحه ۶۹۸، کتاب بحارالانوار جلد ۳۴ صفحه ۱۷۵ است. ♦️از امیر است. گفت: «هَذَا كِتَابُ اللهِ الصَّامِتُ وَ اَنَا كِتَابُ اللهِ النَّاطِق» این را چه موقع گفت؟ در جنگ صفّین. وقتی که قرآن‌ها را بالای نیزه بردند که سپاه علی را علیه علی تحریک‌ کنند و این شکستی که نزدیک بود و در یک قدمی‌اش بود که به آن برسند و جنگ را وارونه کنند علی فریاد می‌زد ناله می‌کرد جزع و فزع می‌کرد و می‌گفت که این کتاب خاموش است یعنی نمی‌تواند از خودش دفاع کند، نمی‌تواند بگوید آخر برای چه من را روی نیزه بردید؟ نمی‌خواهد بگوید که این یک توطئه است، یک فتنه، کلک و نقشه است، نمی‌تواند! ♦️«وَ اَنَا كِتَابُ اللهِ النَّاطِق» در حالیکه من همان کتاب هستم. منظور همان کتابت اصل است همان که حالا از بالا مقدر نبوده و از پایین هم نگذاشتند، خلفاء قبل از او سر و ته آن را هم آوردند و یک شَبه کتاب را بیرون دادند و گفتند به کتاب تو هم نیاز نداریم، «وَ اَنَا كِتَابُ اللهِ النَّاطِق». ♦️ببینید از اینجا می‌گویم شاید کتابش باشد چون روزگار دهان علی را هم بسته بود، علی نمی‌توانست حرف بزند. وقتی که کودتا شد و علی اعتراض کرد، اعتراضش در خانه نشستن و بست خانه بود، بست نشسته بود با بنی‌هاشم حتی ابوسفیان، آنجا هم دهانش بسته بود بعد که او را به زور به مسجد بردند حرف زد ولی حرفش خریدار نداشت! چه فرق می‌کند کسی حرف بزند و به حرفش توجه نکنند انگار حرف نزده است. در جنگ جمل و نهروان (خوارج) و صفّین حرف زد و کسی به حرف او توجه نکرد. -------------------------------------------------- خدایا ملّتی را نان تو دادی ✨- کفیل ما خداست. کفیل: کفالت کرده. معمولاً نان‌آور خانه را می‌گویند کفیل خانه. خدایا ملّتی را نان تو دادی به لای نان او خون‌ها تو دادی من از این العفو خود پیر و علیلم چون که ناکرده گُنه ضیق و اسیرم ✨- یارو اذیتت می‌کند، می‌گویی خب بگو که من چکار کرده‌ام؟