متن فرمایشات

❇️همه دوست دارند این عظمت را که سازنده آفرینش هست ببینند. طرف می‌رود با یک مسئول با یک رئیس با یک بزرگ با یک حاکم وقت ملاقات می‌گیرد، حالا اینجا می‌گوید که تو فقط دوست داشته باش ملاقات کنی کار تمام است. خب همه دوست دارند، مشکل سر این است که دیدار نشده، بعد خدا هم مشتاق است، آن خدایی که حاکم مطلق گیتی هست بشر را می‌شناسد؟ نه اینکه بگوییم نمی‌شناسد، این هم نقص حاکمیت و علم اوست، اینقدر بشر ریز است و نادیدنی است که چطور خدا می‌آید بگوید که من هم دوست دارم او را ببینم. ❇️امام صادق ادامه می‌دهد: «اِذا اَحبَّ عَبدي لِقائي اَحبَبتُ لقاءَه» وقتی که بندهٔ من دوست داشته باشد ملاقات من را من هم دوست دارم ملاقات او را. ❇️«اِذَا اَحَبَّ العَبْدُ لِقائي اَحْبَبتُ لِقاءَه»، ببینید، ما اسم ملاقات را ظهور گذاشته‌ایم. ظهوری که دین مطرح می‌کند ادامه همین دنیاست، آن ظهوری که منتظر به‌ دنبالش هست رؤیت حق است، آن اَرِنِی است، هیچ جا نیامده که مؤمنین در زمان ظهورِ موجود در دین، خدا را می‌بینند، در حالیکه احادیث و روایات و آیات هست که می‌گویند چنین چیزی هست از جمله همین دوتا بحثی که من خدمتتان عرض کردم. ------------------------------------------------- 🔴درس پنجم: معانی اسماء و صفات را چگونه با صافی‌های دینی پیدا کنیم؟ (بازخوان از تدریس‌های 538 و 2065) - «فَنَحْنُ مَعَانِیَهُ». 📚کتاب الهدایة الکبری صفحه ۲۳۰، کتاب المناقب (علوی) صفحه ۱۲۶، کتاب مشارق انوار الیقین صفحه ۲۸۶، کتاب بحارالانوار جلد ۲۶ صفحه ١۴، کتاب اِلزام الناصب جلد ١ صفحه ۴۵، از قول امام صادق است. ❄️«فَنَحْنُ مَعَانِیهِ»، یعنی اینطوری بخوانیم «فَنَحْنُ مَعَانِیَهُ» ما هستیم مفهوم و معنای خدا در زمین. گفت که برای پیدا کردن خدا یک آدرسی هست و آن اسماء و صفات است و بعد گفتند که معلمین ثانی وظیفه دارند مردم را به سمت و سوی این اسماء و صفات هدایت کنند. ❄️حالا این اسماء و صفات دوگانه و معارض است؛ هم حسنیٰ است و هم سوء است یعنی آیا اهل بیت مفهوم ایذایی دارند؟ نمی‌شود که بگوییم! از این طرف وجود حسنیٰ را نتوانستند عرضه بدارند چون خودشان در اسماء ایذایی گیر کردند. پس این «فَنَحْنُ مَعَانِیَهُ» چگونه باید تحلیل بشود؟ «ما معنا و مفهوم و شرح و بسط و توضیح خدا هستیم». ------------------------------------------------- 🟣درس ششم: نقشه راه ظهور را مشخص کرده‌اند! (بازخوان از تدریس 2226) - «اِنَّ للهِ تَعَالى شَراباً لِاَولِيائِهِ اِذَا شَرِبوا سَكِروا وَ اِذَا سَكِروا طَرِبُوا وَ اِذَا طَرِبُوا طَابُوا وَ اِذَا طَابُوا ذَابُوا وَ اِذَا ذَابُوا خَلَصُوا و اِذَا خَلَصُوا طَلَبُوا وَ اِذَا طَلَبُوا وَجَدُوا وَ اِذَا وَجَدُوا وَصَلُوا وَ اِذَا وَصَلُوا اتَّصَلوا وَ اِذَا اتَّصَلوا لَا فَرقَ بَينَهُم وَ بَينَ حَبيبِهِم». 📚کتاب انوار الحقیقه صفحه ۸۶، کتاب تفسیر المحیط الاعظم جلد ۱ صفحه ۲۶۶، کتاب الحقایق صفحه ۱۷۸، کتاب جامع السّعادات جلد ۳ صفحه ۱۵۲، منهاج البراعه جلد ۱۳ صفحه ۴۱۶، از امام صادق است. *⃣«اِنَّ للهِ تَعَالى شَراباً لِاَولِيائِهِ» برای خدا مشروب هست برای دوستانش، نه از اینهایی که در اینجا هست. «اِذَا شَرِبوا سَكِروا» بنوشند مست می‌شوند. خب این شرابی هم که دست مردم هست این هم مست کننده است ولی این ادامه دارد. *⃣«وَ اِذَا سَكِروا طَرِبُوا» وقتی که مست کردند به طَرب می‌افتند‌. طَرب، مطرب، رقص یعنی همان حالت عدم نگه داشتن تعادل بدن، حالا یا تلو تلو می‌خورد یا اینکه دور خودش می‌چرخد یعنی از آن حالت طبیعی خارج می‌شود. *⃣«وَ اِذَا طَرِبُوا طَابُوا» وقتی که به این حالت رسیدند از خود بیخود شدند پاک می‌شوند. «طَابُوا»؛ طیب. این مراحل مختلفی است که یک منتظر موجه سپری کرده و دارد می‌کند، این شناسنامه شماست؛ «وَ اِذَا طَابُوا ذَابُوا» وقتی که پاک شد ذوب می‌شود. ذوب یعنی چه؟ یعنی همان فناء فی الله. «وَ اِذَا ذَابُوا خَلَصُوا» وقتی ذوب شد خالص می‌شود، تو مخلص می‌شوی «مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ». *⃣«و اِذَا خَلَصُوا طَلَبُوا» ببین چقدر جاده دست‌انداز دارد و حساس است پیچ و خم دارد، می‌گوید وقتی پاک شد خالص شد یکدست شد؛ این یکدست شدن همان «اِنَّ الله اشْتَری» است، همان «کَالْمَیِّتِ بِینَ یَدَیِ الغَسَّال» است، وقتی خالص شد طلب می‌کند. چه چیز را طلب می‌کند؟ معبود را! الان اینکه می‌بینید بعضی‌ها در این جاده انتظار تلو تلو می‌خورند بعد هم می‌افتند و بعد هم به این و آن دست می‌گیرند که این و آن را هم بیندازند، این و آن هم لیاقتشان همان افتادن است که با نامه پراکنی‌های خوارج می‌افتند.