45
ادامه آیهٔ غسل و وضو این است که «وَامْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ اَرْجُلَكُمْ اِلَى الْكَعْبَيْنِ (۶ مائده)» سرهایتان و پاهایتان را مسح کنید تا برآمدگی روی پا. اینجا باز اختلاف افتاده یعنی نحوهٔ برداشت از قرآن کشیده می‌شود به فقه، که آنها یک طور نماز می‌خوانند و شما یک طور نماز می‌خوانید.
مسلمین در اکثریتشان دستور وضو را می‌خوانند: «وَامْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ اَرْجُلَكُمْ اِلَى الْكَعْبَيْنِ» امام صادق می‌گوید «وَ {اَرْجُلِكُمْ﴾ اِلَى الْكَعْبَيْنِ».
آنها می‌گویند «اَرْجُلَكُمْ» اما اینجا امام باقر می‌گوید «وَ {اَرْجُلِكُمْ﴾». ببینید چقدر اعراب گذاری تفاوت دارد به خاطر اینکه از منبع اصلی نیامده و هر کس به دلخواه خودش یک چیزی نوشته! باز در نحوهٔ وضو اختلاف می‌آید، آنها می‌گویند «اَرْجُلَكُمْ»، شما می‌گویید ﴿اَرْجُلِكُمْ﴾».
«اَرْجُلِكُمْ، اَرْجُلَكُمْ»:
- کتاب عثمان «اَرْجُلَكُمْ»
- کتاب خواص «اَرْجُلِكُمْ».
اینهایی که در اعراب است یک جا جمع کنید و آنهایی که در متن جملات و کلمات است را یک جا جمع کنید.
▪️سوره مائده آیه ۹۵ است.
- «عَنْ حَمَّادِ ابْنِ عُثْمَانَ، قَالَ: تَلَوْتُ عِنْدَ اَبِي عَبْدِ الله: «ذَوٰا عَدْلٍ» مِنْكُمْ فَقَالَ: ﴿ذُو عَدْلٍ} مِنْكُمْ، هَذَا مِمَّا اَخْطَأَتْ فِیهِ اَلْكُتَّابُ».
به منبع: کافی جلد ۸ صفحه ۲۰۵، تفسیر برهان جلد ۲ صفحه ۳۶۵، تفسیر نورالثقلین جلد ۱ صفحه ۶۷۶ است.
«لَا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ اَنْتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزَاءٌ مِثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ (٩۵ مائده)».
امام صادق این کتاب را تصحیح می‌کند.
اختلاف در چیست؟ در «ذَوَا عَدْلٍ». نوشته است «در حال احرام شکار نکنید هر کس از شما از روی عمد آن را به قتل برساند باید کفارهٔ معادل آن چهارپا بدهد (یعنی غنائم) که دو نفر عادل از شما معادل بودن آن را تصدیق کند». امام صادق ترمیم کرده «ذَوَا عَدْلٍ» را به «ذُو عَدْلٍ»، که معانی آن در فقه مختلف می‌شود.
- «ذُو عَدْلٍ» یعنی یک نفر عادل، نه دو نفر! ببینید چقدر فرق می‌کند.
- «ذَوَا عَدْلٍ» دو تا عادل.
امام صادق می‌گوید «ذُو عَدْلٍ» یک عادل.
و فرمود «این از آن جاهایی است که کاتبان قرآن در آن خطا کردند».
حالا به نظر من خطاهای آنها زیاد است، اینها بندگان خدا معصومین می‌ترسیدند در زمان حکامی که سُنّی هستند بخواهند بیشتر از این پرده‌ها را کنار بزنند.
▪️ سوره انعام آیهٔ ١۵٩
-«قرأ حمزة، و الکسائی و علی علیه السلام: «فارَقوا»».
به کتابت: تفسیر مجمع البیان جلد ۴ صفحه ۲۰۲، تفسیر جوامع الجامع جلد ۱ صفحه ۶۳۴، معجم القائات القرآنية جلد ٢ صفحه ٣٣٨ است.
- «عَنْ اَبی عبد الله: قَالَ: کانَ عَلِیٌّ یَقْرَؤُهَا ﴿فَارَقُوا﴾ دِینَهُمْ».
تفسیر عیاشی جلد ١ صفحه ٣٨۵، تفسیر برهان جلد ٢ صفحه ۵٠٣،بحارالانوار جلد ٩٠ صفحه ٢٠٨ است
«الَّذِینَ فَرَّقُواْ دِینَهُمْ (١۵٩ انعام)» آنهایی که تفرقه دادند در دینشان، تفرقه آمد در دینشان.
امیرالمؤمنین تصحیح کرده است.
«فَرَّقُواْ» را امیرالمؤمنین می‌گوید «﴿فَارَقُوا﴾».
- «فَرَّقُواْ» یعنی فرقه شدن،
- «﴿فَارَقُوا﴾» یعنی جدا شدن و مرتد شدن
که معنا، کلی تفاوت پیدا می‌کند، یعنی «آنهایی که دچار تفرقه شدند برای خودشان مذاهبی باز کردند» و امیرالمؤمنین می‌گوید نه، آنها مرتد شدند، روشی که انتخاب کردند به درد نمی‌خورد و جدای از مصدر اولیه است.
▪️سوره انفال آیهٔ اول است.
-«قَرَأَ اِبْنُ مَسْعُودٍ، وَ عَلِیُّ ابْنُ اَلْحُسَیْنِ زَیْنُ اَلْعَابِدِینَ، وَ اَلْبَاقِرُ وَ اَلصَّادِقُ: {یَسْأَلُونَک اَلْاَنْفَالَ}».
به سندیت: کتاب تفسیر نور الثقلین جلد ۲ صفحه ۱۱۷، کتاب تفسیر برهان جلد ۲ صفحه ۶۴٠، کتاب تفسیر جوامع الجامع، تفسیر صافی جلد ۲ صفحه ۲۶۶، کتاب تفسیر مجمع البیان، و بحارالانوار جلد ۹۳ صفحه ۲۱۳ است..
«یَسْأَلُونَک عَن اَلْاَنْفَالَ (١ انفال)» از تو درباره انفال سوال می‌کنند. انفال یعنی غنائم، ثروت، پول و درآمد.
منابع شما می‌گویند که خلاف است!
«یَسْأَلُونَک عَن اَلْاَنْفَالَ (١ انفال)» امام باقر می‌گوید «عَن» نداشته یعنی «از».
«یَسْأَلُونَک عَن اَلْاَنْفَالَ (١ انفال)»، اما اینها (ابن مسعود، امام سجاد، امام باقر و امام صادق) می‌گویند «یَسْأَلُونَک اَلْاَنْفَالَ»، تفاوت می‌رود در واحدهای فقهی. می‌گوید که «از تو انفال را درخواست و طلب می‌کنند»، هنگامی که در تقسیم غنائم جنگ بدر، بین مسلمین رقابت و اختلاف افتاد و برخی پیامبر را متهم به بی عدالتی در تقسیم غنائم می‌کردند آیه مذکور نازل شد. در قرآن رایج حالت محترمانه پرسش برای کسب تکلیف دربارهٔ انفال مطرح است، ولی قرائت دوم که تصحیح کننده‌اش امام صادق است و با