متن فرمایشات

«اَلرِّزْقُ يَطْلُبُ الْعَبْدَ اَشَدَّ طَلَباً مِنْ اَجَلِهِ» می‌گوید روزی برای تو از مرگت بیشتر تعجیل دارد. خب، این روزی چیست؟ ♻️ من بارها عرض کرده‌ام این رزق نه اینکه پول، خانه، ماشین، سلامتی، امنیت و عافیت است، نه، این رزق مثل چاقو است که هم شکم را جر می‌دهد و هم هندوانه را جر می‌دهد. رزق به معنای آنچه که به تو می‌رسد؛ یا خوب یا بد. رزق حسن داریم و رزق سیّئه داریم. ▪️بخش دوم: بعد فرمود: «اِنَّ الرِّزْقَ يَطْلُبُ الْعَبْدَ كَمَا يَطْلُبُهُ اَجَلُهُ» روزی به سوی تو می‌آید سرعتش به مثابه اجل است. ▪️بخش سوم: این یکی می‌گوید: «لَوْ اَنَّ اَحَدَكُمْ فَرَّ مِنْ رِزْقِهِ لَتَبِعَهُ كَمَا یَتَبِعَهُ الْمَوْتُ» اگر از روزی دربروی، روزی همانطور که در رفتنِ از این عالم یقهٔ تو را می‌گیرد همینطور هم تو را به سمت خود جلب می‌کند. ♻️ حالا اینجا چند تا بحث است: ➖ علی الحساب اینکه اینجا ما اسماءالحسنی که نداریم، اسماءایذایی است، هر چه که بخواهی از دستش دربروی نمی‌توانی. بابا، بزرگان از معرفت رب، رجال ظهوری نتوانستند بگریزند بعد دیدند چاره‌ای نیست؛ «آری از قسمت نمی‌باید گریخت عین الطاف است ساقی آنچه ریخت» ♻️ این برای آنهایی است که به استقبال مرگ می‌روند مثل علی ابن ابی‌طالب، که می‌داند این روزی اوست و امروز باید به معرکه جنگ برود و بعد اینکه مرگ هم که در انتظارش است برای همین با لباس خانگی نشست سوار اسب و شمشیر برداشت دِ بزن! یا ابی عبدالله همه گفتند نرو ولی الهام که به او شد گفت «اُخرُج اِلَی العِراق اِنَّ الله قَد شَاءَ اَنْ یَراکَ قَتیلاً». ➖ یک بُعد دیگر هم این است، ببینید به آن آیه برمی‌گردد، ببین روش تحقیق این است ها! باید این بحث را به بحث دیگر متصل کنید تا جا بیفتد، از قاعدهٔ اشارات و کنایات و تماثیل باید استفاده کنیم. ♻️ ببین اینجا الان دارد می‌گوید که روزی به زور تو را (بقول لات‌های تهران) زورچپان می‌کند. خب! پس آن آیه که می‌گوید «تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ» به زور یک نفر را بالا برده، پس تو چرا به آن بالایی فحش می‌دهی؟ ها؟ خب یکی دیگر او را بالا برده، همه می‌خواهند بالا بروند ولی یک نفر را انتخاب کرده بعد هم او را نگه داشته و از او حفاظت کرده به او عصمت داده، این همان است! به زور می‌برد بالا، شاید خودش هم نخواهد ها! ♻️ مثل پسر یزید، معاویة ابن یزید از حکومت بدش می‌آمد این قسمتش نبود، این «تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ» شامل حالش نبود، رفت بالای منبر خودش را خلع کرد و گفت ای مردم منِ پسرِ یزیدِ نوهٔ معاویهٔ نتیجهٔ ابوسفیان تشخیص دادم حکومت از آنِ بنی هاشم است و ما زور گفتیم و چپاول کردیم برای همین حالا که نوبت به من رسیده من خودم را خلع از حکومت می‌کنم، این شما و این حکومت، خداحافظ. --------------------------------------------------- 🟡 درس چهارم: «فقر» را برای دوستانش می‌خواهد یا برای کلّ بشریت؟ - «عَنْ اَبِی عَبدالله عَلَیْه السَّلام قَالَ اَلفَقرُ مَخزونٌ عِندَ الله كَالشَّهادَةِ وَ لَا يُعطِيهِا اِلَّا مَن اَحَبَّ مِن عِبادِهِ المُؤمِنينَ». 📚 کتاب مشکاة الانوار صفحه ۲۹۱، کتاب مستدرک الوسایل جلد ۷ حدیث ٣ باب ٣١، اسم بابش هم کراهة اظهار الاحتیاج است. ♦️ از امام صادق است که درود بر او باد. گفت: «اَلفَقرُ مَخزونٌ عِندَ الله كَالشَّهادَةِ وَ لَا يُعطِيهِا اِلَّا مَن اَحَبَّ مِن عِبادِهِ المُؤمِنينَ»، دقت کنید! فرمود که فقر... فقر هم من بارها عرض کرده‌ام این نیست که جیبت بی‌پول باشد، حسابت خالی باشد، سفره‌ات نان نداشته باشد، این یک بُعدش است، فقرِ سلامتی داریم که بیماری است، فقرِ مالی داریم که بی‌پولی است، فقرِ امنیّتی داریم که مدام در دلهره و اضطراب هستی، نه خواب داری و نه خوراک داری، فقرِ اخلاقی داریم، فقرِ اعتقادی داریم، مجموعه‌اش می‌شود فقر. ♦️ حالا اینجا به مورد اقتصادی و مالی و پولی تخصیص داده و می‌گوید که فقر برای نزدیکان خدا تثبیت شده؛ «كَالشَّهادَةِ»، حالا اینجا یا اینکه منظور مثل شهادت است که برای دوستانش می‌خواهد که نباید به مرگ طبیعی بروند یا نه شهادت به معنای شهود، حضور و دید است، که آن را نمی‌دهد «لَا يُعْطِيهِا اِلَّا»، ببین اینکه می‌گویم روزی ذووجهین است این است، حالا این دارد می‌گوید «يُعْطِيهِا» عطا می‌کند، عطا هم مثل همان روزی است، طرف می‌گوید «خدایا عطا بفرما»، خب این عطا، هم اسماءالحسنی را و هم اسماءایذایی را شامل می‌شود، الان اینجا دارد می‌گوید «وَ لَا يُعطِيهِا اِلَّا مَن اَحَبَّ مِن عِبادِهِ المُؤمِنينَ» به کسی غیر از دوستدارانش نمی‌دهد. ♦️ حالا بحث اینجاست پس چرا جامعه جهانی فقیر هستند؟ ها؟ یعنی همه رفیق خدا هستند؟ یعنی همه نزدیکان خدا هستند؟ ببین این جزء عدم تطابق است.