مطرود آگاه

آیا کسی آنقدر دوستت دارد، که از جهان نترسی؟ ترسیده‌ای؟ از كه؟ از جهان؟ من جهانت! از گرسنگی؟ من گندمت! از بیابان؟ من بارانت! از زمان؟ من كودكیت! از سرنوشت؟ آه، من هم از سرنوشت می‌ترسم …