Перейти в канал

روايــات🖤

42
أحمد : يعني توا نهيت امورك وخذيت شهادتك منذر : اها الحمدلله نبي الحفلة أحمد : أڪيد منديرلك حفلة تمشي هڪِي مالا سند : معاش بترد تمشي غادي ؟ منذر : لا عَ الأغلب سند : ڪان نا قعدت غادي وافتڪيت من الحوش نڪد هضا منذر : لا حوشي حوشي سند : قصدك حوش مرات بوك وبنتها * منذر : ههَ أحمد : خلاص سي سند بتنڪد عَ خوك بحركاتك التافههَ توا غير جا رههَ سند : به غير نقوله مَ يفرحش واجد بالعيشه فالحوش النزيك هضَا أحمد : متعرفش تسڪت صبي يَا مؤيد كلم عمتك أنتصار ونور ينزلو معانا سند : ينزلو نطلع بلاا جو بنقعدو بروحنا شوي أحمد قعد يشوفله وخلاص الواضح أن نور بتعاني واجد ڪَان سند بروحه بس توا احساس ڪبير ان منذر حـ يصف معاه فـ ڪل شي يدير فيه ليهم وحي ڪان جد جا فـ صف خوه لأن حـ يتعبو واجد لأن منذر أحقر بـ سند بواجد ڪَان يحط حد فـ راسه .