283
بیتعارف بگویم! تا یک جایی دل آدم را حرفهای جذاب و پرزرقوبرق میبرد. توجهت را قربانصدقههایی جلب میکند که قشنگیهایت را شاعرانهتر میبیند. اما چند سال بعد، وقتی داری همهی زورت را میزنی تا بعضیچیزها را فراموش کنی، یک روز به خودت میآیی و میبینی حالت از تمام کسانی که با تعریفوتمجیدهای اغراقآمیز میخواهند نظرت را جلب کنند بهم میخورد. دلت آدمی میخواهد که یک روز بارانی مثل خودت دیوانگی کند و بیچتر بیاید توی خیابان. از یک جایی به بعد آدم اعتمادش را به حرفها از دست میدهد.
الهه برزگر
@sabadeavaz