176
همیشه یک نفری توی هر جمعی هست که همه او را به قدرتش می‌شناسند. به قوی‌بودنش . به اینکه توپ تکانش نمی‌دهد. به اینکه در کوره راه‌های تاریک هم ناامید نمی‌شود.
همه مطمئنند او می‌تواند. اصلا لبخندهایی که دائم روی صورتش نقش می‌بندد چنین می‌گوید! این می‌شود که کسی حالش را نمی‌پرسد. کسی نمی‌رود گرد شانه‌هایش را بتکاند و بخواهد کمی حرف بزند.
اما حقیقت این است که آدم‌های قوی هم یک شب خسته می‌شوند، می‌بُرند، کم می‌آورند، بغض گلویشان را فشار می‌دهد و نفسشان در نمی‌آید.
لطفا،لطفا،لطفا به چنین انسان‌هایی «بیشتر» توجه کنید.
این‌ها اگر بشکنند بشریت منقرض می‌شود.
الهه برزگر
@sabadeavaz